Polenreis2019-dag5

Hoiieeee,

Vanmorgen ging alles zeer volgens plan. Iedereen had de wekker staan, zat op de afgesproken tijd aan tafel, maar vanaf daar ging er van alles mis. Ten eerste liep het ontbijt behoorlijk uit door het voorlezen van de blog ofwel het halve boekwerk van Klaas over gisteren. Daardoor waren we al later in de kapel om samen te beginnen. In de kapel liep het ook uit, omdat er harten gelucht werden. Het ging namelijk over zorgen en zorgen maken. We zongen ‘Stil, mijn ziel wees stil’. Al met al vertrokken we drie kwartier later dan gepland richting Ksiaz (slot Furstenstein). Toen we er bijna waren was er een file, aangezien het 1 mei was, de dag van de arbeid, daarop hebben alle Polen vrij. Auto Klaas kon zich niet gedragen en hadden de muziek op standje 1000 gezet en de ramen geopend in de hoop dat de andere 3 auto’s ook mee konden genieten. Dit was helaas niet het geval. De auto’s naast Klaas konden hier wel van mee genieten, maar keken wat raar op naar die ‘gekke Nederlanders’. Auto Hans was ook gaande. Hans werd agressief, omdat het wachten hem te veel werd en hij iedereen uiteindelijk maar wilde aanrijden. Auto Marion had loslopend wild toen Ruth een telefoontje kreeg van het thuisfront en dit even moest delen met Luut. Auto Luut gedroeg zich verder, tot verbazing, erg goed. Door de file kwamen we pas om 12 uur aan bij het slot. Toen we de auto’s wilde parkeren moesten we contant betalen. Maar jullie gekke Nederlanders hadden weer niet allemaal zloty’s in de auto, gelukkig konden we Ilse leegroven van al haar geld. Marion had het weer geregeld en mocht er gratis door. Door alle sensatie konden Hans, Klaas, Sandra en Sylvana het niet langer houden en bekeken even de natuur. Ze kwamen met blije koppies en een lege blaas terug bij de auto’s Bij het slot was er een soort festival gaande, het zag zwart van de mensen (no racist). Mandy kon de druk niet aan en besloot een bosje op te zoeken in het park om ook te kunnen wildplassen. Dit was ook de reden waardoor we ongeveer een uur moesten wachten om het slot in te kunnen. Dit gingen we niet doen. Toen gingen we maar over de markt lopen in groepjes. We spraken een tijd af bij de auto. Tot die tijd werden er dixies bezocht, wafels gekocht, foto’s gemaakt, ander voedsel gehaald, uitzichtjes gepakt en liefdeskoppel Jasper en Luut bezochten samen met hun dochter Ruth de boom waar ze haar vroeger als kleine baby hadden gevonden (zie foto). Om 13.40 was de helft van de groep bij de auto’s. De laatkomers kwamen pas om 13.41 aanzetten. We vervolgden onze tocht naar de grotten van Osówka wat onderdeel was van ‘project Riese’. Dit was een project van Hitler in de 2e wereld oorlog. Het project bestaat uit, voor zover bekend, 7 ondergrondse ruimtes en tunnels die van oorsprong verbonden moesten worden met elkaar. Dit zou gebruikt worden als schuilplaats/hoofdkwartier voor Hitler en 27.000 andere belangrijke mensen.
Onze gids vertelde dat deze grotten eerst gemaakt werden door professionele bouwvakkers, toen er niet genoeg vorderingen werden gemaakt werden de gevangenen van het werkkamp Gross-Rosen ingezet. Dit was in zeer slechte omstandigheden. Ze kregen te weinig eten, moesten hard werken en in de winter was het rond de -25 graden. Dit was de reden dat de gevangenen het vaak niet langer volhielden dan 2 weken voordat ze stierven. Volgens de documenten zijn er 5000 mensen slachtoffer geworden van deze grotten, maar de gids vertelde dat dit er zeker veel meer waren, omdat de kleding genummerd was. Deze kleding werd gewoon hergebruikt. De volgende gevangene ging onder het zelfde nummer aan het werk. De gids vertelde ons ook over verschillende legendes die er zijn over nog niet gevonden tunnels en projecten. Toen we na 1,5 uur weer uit de tunnels kwamen werd er een interventie gestart voor de Mc Donalds. Op de planning stond dat er macaroni gegeten werd, maar hier waren sommigen het niet mee eens. Na een hevige strijd kwamen we bij het kasteel aan voor de MACaroni. Dit was niet wat we wilden, maar het smaakte goed. Tijdens het eten had Marion ook wat lekkere kabouterhuisjes door de MACaroni gedaan. Marlijn kwam er na een half uur ook eindelijk achter dat dat de paddenstoelen waren. We gaan zo afsluiten in de kapel en daarna wordt er straks traditiegetrouw weer pinomino gedaan om het kasteel heen.

JOEJOEEEEE, Rebecca en Ruth

Ps. Laten we met z’n allen afspreken dat Mandy geen kaarsen meer mag aansteken met lucifers. Tegen de tijd dat de kaars eindelijk aan was blies ze hem namelijk gelijk weer uit bij het uitblazen van de lucifer, dankje!